Çok fazla şey düşünüyor bu beyin

Çok fazla şey düşünüyor bu beyin. Biraz önce sahilde yürüdüm. Binlerce mutlu insan gördüm. Çünkü çok düşünmüyorlar. Bi haber Dünya'dan.Ne ölüp gittiklerinde geriye kayda değer bir şey bırakma gibi bir dertleri var ne de öğrenme , üretme, birey olma gibi niyetleri. Bir kaç temel ihtiyacları giderilsin yeter. Üreme, barınma, gıda ... Köpek sürüleri gibi. Arada kavga edip aralarında adaleti sağlıyorlar. Küçük dünyalarında gerçek anlamda yuvarlanıp gidiyorlar. Aslında kimseyi kınamıyorum da artık. Onlar öyle mutlular. Herkes mutluluğu aramıyor mu zaten? Bulmuşlar iste ne güzel . Rüzgar nereden eserse oraya giderler. Peki bana ne oluyor? Evet ben de günü kurtarıyorum . Anı yaşıyorum. Eğlence fırsatlarını hiç kaçırmıyorum. Bana olan, içerden dalga dalga yayılan iteklemeler. Bir şey sanki çıkmak istiyor ama ben o yolu gösteremiyorum. Az kaldı ya da benim yanılsamam. Bir doğum sancısı çekiyorum. Geçmek bilmiyor. Engel olamıyorum düşüncelerime. Kaçıp gitmek isteyen vahşi yönüme. Sanki günlük rutinlerle ağrı kesici yutar gibi tüketiyorum günleri. Arada bir bastıran sıkıntısı ile kendime geliyorum. Bu geçmeyecek. Ya ben bulacağım o yolu ya da zorla bana gösterilecek. Ya kısa yolu sececeğim ya da çölleri geçecek....